Դասերս վերջացել էին ու սովորականի նման գնում էի տուն, մեկ էլ Եվրոպական ակադեմիայի մոտ մի սիրահար զույգ տեսա: Նախ պետք է նշեմ, որ տղան չէր սափրվել:Առաջին հերթին մտածեցի որտեղ են սափրիչ վաճառում մոտակայքում: [=D] Մոտիկ տեղ չգտա ու արդեն ճանապարհս էի շարունակում, մեկ էլ տեսա, որ իրար հրաժեշտի համբույր տվեցին:Վայյյ, խեղճ աղջիկ, ոնց էլ այտը չխակեց:Կեցցե' ինքը, որ չսափրված տղայի հետ կարողանում է ընկերություն անել:Ինքն էլ մի օրվա, երկու օրվա չէր, երևի մի շաբաթով հիշողության կորուստն էր այցելել ու իրապես մոռացել էր լոգարանի տեղը կամ սափրիչն օգագործելու ձևը:  [=D] Բայց ամենաապշեցուցիչը գիտե՞ք որն էր, որ փոխարենը տղան սիրած աղջկան ասի <<Առայժմ կյանքս, դասերիդ ուշադիր>>, ասեց. <<Հաջող աղջի>>: Ու չորրորդ անգամ զարմանքն ու զզվանքը պատեցին ինձ:Լավ, հասկացանք, տղան անմակարդակ ու անռոմանտիկ, այսինքն տիպիկ հայ, անխելք է:Բա աղջի՞կը:Դրան միայն մի բացատրություն կարող եմ տալ. աղջիկը երևի մեխացել ու դաստիարակվել է Իջևանի գյուղերում կամ էլ իրենց տանը <<աղջին>> ընդունված բար է, համապատասխան, ասենք...ազիզին:Հա, հասկացանք, որ ազիզը թարգմանաբար հրեշտակ է նշանակում, բայց սիրուն չի նայվում ու լսվում չէ՞...Եթե ընկեր ունենամ, երբևէ թույլ չեմ տա, որ նման կերպ խոսի հետս, որովհետև առարկա չեմ, մարդ եմ, որ սիրված զգալու կարիք ունի(իհարկե ոչ հիմա=D) և ոչ նվաստանալու:

Աղջիկներ ջան սթափվեք, մի գուցե մի օր էլ որևէ մեկը ձեր մասին գրի կամ որ ավելի սարսափազդու է, հենց ձեզ նման խոսքեր ասի: