Վերջերս անընդհատ լսում եմ , որ աղջիկները չեն սպասում իրենց սիրած էակներին, երբ նրանք գնում են բանակ, չհասկանալով, թե ինչ ահռելի ցավ են նրանց պատճառում, թե ինչ են նրանք զգում այդ ժամանակ: Միշտ մտածել եմ , ինչպես են այդ աղջիկները կարողանում նրանց ասել , որ էլ չեն սիրում : Իսկ եթե չէիք սիրում, ինչու՞ էիք նրանց հույս տալիս ու ճանապարհում բանակ... Չէ ՞ որ նրանք հենց ձեզ համար են ծառայում: Ձեզ համար են դիմանում ամենադժվարին ու սարսափելիին: Ինչու՞ եք խաղում իրենց զգացմունքների հետ, չէ ՞ որ կարող էիք հույս չտալ , խոստումներ չտալ: Միթե չեք մտածում , որ հնարավոր է մի վատ բան պատահել: Ու՞ր է ձեր խիղճը...Կո՞րցրել եք, թե ուղղակի ձևացնում եք , թե չունեք: Ինչպե՞ս եք ամեն օր ձեր գլուխը դնում բարձին ու քնում , իմանալով , որ մի զինվոր ձեզ նման անարժան մեկի համար պաշտպանում է հայրենիքը:
Սթափվե'ք աղջիկներ...Մի' ցավեցրեք նրանց, մի' մոռացրեք ձեր զինվորներին : Հիշեեք , որ նրանք ձեզ համար են ծառայում , որ դիմանում են այդ դժվարություններին միայն ձեզ հետ լինելու համար :
Մի' դավաճանեք...
| 
Главная 
