Տիգրանը սովորում էր համալսարանում` 4-րդ կուրսում: Կիրթ, բարետես և բարեհամբյուր երիտասարդ էր:
Մի անգամ նա ընկերների հետ դուրս էր գալիս համալսարանից երբ բակում տեսավ մի աղջկա:Ընկերները խոսում էին նրա հետ, բայց նա չէր լսում, մի պահ սառել էր և աղջկան էր նայում: Ընկերը նկատեց , որ Տիգրանը իրեն չի լսում և որ ուշադիր նայում էաղջկան: Է~յ ախպերս ես ուր հասար:Հ~ա Անահիտը,իզուր մի շշմի, նրա ճաշակով տղա մեր համասարանում չկա, բոլորին մերժել է:
Տիգրան-փաստորեն անունը Անահիտա, համել ուղղակի նայեցի:
Բայց Տիգրանը զգաց, որ ինչ որ բան իրեն ձգեում է դեպի Անահիտը: Իսկ աղջիկը չէր նկատել Տիգրանի հայացքը:
Անահիտը նույն համալսարանի ուսանողուհի էր, աչքի ընկնող գեղեցկությամբ ու համեստությամբ:
Հաջորդ օրը Տիգրանը կրկին տեսավ Անահիտին, ու այդպես մի քանի օր շարունակ:Անցել էր մի շաբաթ ինչ Տիգրանը տեսել էր Անահիտին, բայց արդեն կարծես թե սիրահարվել էր: Ամեն օր, ամեն տեղ Անահիտին էր փնտրում, բայց Անահիտը այդպես էլ չէր նկատում տղային:Այդ ամենը նյարդայնացնում էր Տիգրանին և նա որոշեց, որ այդ մասին ասելու է Անահիտին:Կիրակի օր էր, Տիգրանը անհամբեր սպասում էր երկուշաբթի օրվան, որ ասի իր զգացմունքների մասին:Այդ մտածմունքների պատճառով նա չկարողացավ նորմալ քնել:Վերջապես եկավ երկար սպասված երկուշաբթին:Տիգրանը սպասեց մինչև դասերի ավարտը: Անահիտը դուրս եկավ համալսարանից ընկերուհիների հետ և քայլեց դեպի կանգառ: Ընկերուհիները գնացի հակառակ ճանապարհով, իսկ Անահիտը որոշեց չսպասել երթուղայինին և սկսեց քայլել:Տիգրանը հասավ նրան:
Տիգրան-Բարև Անահիտ:
Главная 
