Առաջին հայացքից նրանց մեջ տարբերություն դնելը անիմաստ է թվում,բայց ուզում եմ կոտրել այդ կարծրատիպը : Շատ դեպքեր եմ լսում,երբ ծնողները դեմ են իրենց զավակի ընտրությանը, փորձելով իրենց աղջկան կամ տղային ամուսնացնել իրենց ընտրած աղջկա կամ տղայի հետ:
Իսկ իչքանո՞վ է դա ճիշտ: Նրանք ստիպում են զոհ գնալ իրենց սեփական կամքին: Իսկ երբ սիրում ես լիաթոք, առանց սահմանների և նրանք խոչնդոտում են,դա ինչպե՞ս բացատրել, չէ՞ որ հասուն ես արդեն ու կարող ես տարբերել ճիշտն ու սխալը, լավն ու վատը:Իսկ երբ կ:Չէ՞ որ քո 2-րդ կեսի հետ նույնպես ընտանիք ես կազմելու, երեխաներ ես ունենալու, և անկեղծ ասած սիրած մարդու հետ ավելի երկար ես ապրում,քան ծնողների:Երբ սիրտդ գոռում է ներսից <<գնա սիրո հետ >>, իսկ բանականությունդ պնդում է ոչ մի դեպքում չթողնել ծնողներիդ:Ի՞նչ անել այդ դեպքում: Կործանե՞լ սեփական կյանքը ... կանգնե՞լ այլևս չսիրելու վախի առաջ: Միգուցե գնալ սիրո հետքերով և հավատալ, որ ծնողդ մի օր կհասկանա, որ երջանիկ ես այնքան իչքան երբևէ չես եղել....Միգուցե մնալ ընտանիքի հետ և ամուսնանալ նրանց ընտրյալի հետ: Բայց չէ որ դա արդար և ճիշտ չէ ... Ի՞նչ անել:Չէ՞ որ երկու նժարներին դրված են ծանր և ցավալի հարցեր, և դու պետք է նժարներից մեկի կշիռը փոխես....