Դու ինձ չես ճանաչել, չես իմացել իմ մասին այն ` ինչ պետք է իմանայր: Դու ինձ հետ չես քայլել , որպիսի իմանաս ինչի միջով եմ ես անցել: Քո աչքերում ես չեմ եղել , որպիսի կարողանաս տեսնել այն ինչ եսեմ միշտ տեսել ` այդ կեղծիքը : Դու չես զգացել: Ու երևի եթե ապրես իմ կյանքով , էլի չես հասկանա,չես իմանա հոգուս ցավը ուաչքերիս արցունքները : Դու ինձ չես ճանաչում...և երբեք էլ չես ճանաչել: Երևի վախեցել ես ինձ հասկանալ , իսկ ես չեմ մեղադրում քո վախը: Երևի մտածել ես , որ եթե լավ ճանաչես ,չես հասկանա ինձ : Իհարկե , հասկանում եմ քեզ , ու չեմ մեղադրում , որ անգամ չփորձեցիր ինձ ճանաչել սիրելիս: Ես քեզ համար չեղա այն ` ինչ կուզեյ լինել , բայց հիշիր , որ ես քեզ ճանաչում եմ շատ լավ : Գիտեմ որ եղանակին ինչ ես սիրում հագնել, գիտեմ , որ սանրվածքն ես ավելի շատ սիրում : Գիտեմ , որ գույնն ես սիրում հագուստներից: Գիտեմ , որ կոշիկներն ես հաճախ կրում :Ամեն ինչ գիտեմ...գիտեմ , երբ ես ընդունում սխալդ և երբ ոչ: Գիտեմ , գիտեմ երբ եմ քեզ էլ ավելի դուր գալիս, գիտեմ , որ հագուստս , սանրվածքս ու դիմահարդարումս ես սիրում: Ես գիտեմ քո մասին ամեն ինչ , թեկուզ ,որ այս ամենի մասին լռել ես միշտ: Դու ինձ սիրում ես,,,ուղղակի ինձ չես ճանաչում մինչև վերջ: Ուղղակի վախենում ես ճանաչել: Բայց հավատա, ինձ ոչմեկ լավ չի կարողանում ճանաչել, անգամ սեփական ծնողներս: Ու դա նրանից չէ որ ես <փակ> մարդ եմ , ուղղակի ինձ ճանաչելն այնքան դժվար է : Ուղղակի իմ բնավորությունը այնքան անտանելի բարդ է...
|