Նրանք շատ էին միմյանց սիրում:Շատ ժամանակ էր ինչ ընկերոթյուն էին անում և շատ լավ էին միմյանց հասկանում:Տղան ամեն ինչ կտար, որպեսզի նա ծիծաղեր:Նա մեծ նվերներ էր գնում , որ աղջիկը հինգ րոպե ծիծաղի:
Բայց հանկարծ գարնան կեսին տղան հաղորդագրոթյուն ուղղարկեց աղջկան.
«Ես ուրիշին ունեմ, հեռանում եմ ընդմիշտ, մի սպասիր ինձ փոքրիկս՝ ուղղակի այդպես ստացվեց»:
Աղջիկը չհավատաց դրան:Նա մտածում էր, որ դա ուղղակի չար կատակ էր:Առանց ժամանակ կորցնելու նա զանքեց տղային , բայց հեռախոսը անջատված էր:Հենց հաջորդ օրը աղջիկը գնաց նրա աշխատանքի վայրը և իմացավ, որ հրաժարական է տվել:Բոլորին հարցեր էր տալիս, բայց յուրաքանչյուրը ուրիշ ձև էին պատասխանում:Մեկը ասում էր, թե գնացել է Ամերիկա, իսկ մյուսը Եվրոպա:
Աղջիկը ստիպում էր իրեն մոռանալ տղային, որովհետև նա ուղղակի խաբեց, իսկ աղջիկը կույր սիրով սիրում էր տղային:Սակայն նա սկսեց ընկերություն անել ուրիշ տղայի հետ և որոշ ժամանակ անց ամուսնացավ:Ցնծում էի քաղաքը լսելով նրանց ամուսնության լուր:Բոլորը շատ ուրախ էին, որ այդքան տառապանքից հետո աղջիկը կարողացավ սիրել կրկին:
Անցավ տաս տարի:Զույգը արդեն մի աղջիկ ուներ:Մի երեկո աղջկան նամակ է գալիս:Բացում է և տեսնում տղայի անունը:Սիրտը սկսում է արագ բաբախել:Բացում է և սկսում կարդալ, կարդում է և հանկարծ ուշագնաց լինում:Եվ ահա թե ինչ է գրված լինում այդ թղթի վրա.
«Բարև սիրելիս, եթե կարդում ես այս նամակը ուրեմն դեռ չես մոռացել ինձ:Տաս տարի առաջ այդպես էլ չկարողացա նայել աչքերիդ մեջ և ասել այն ինչ որոշեցի գրել:Գնացի լուռ ասելով, թե քեզ չեմ սիրում, բայց ուրիշին սիրելը այդքան հեշտ չի:Ես գրեցի այս նամակը հենց այդ ամառ և խնդրեցի քեզ փոխանցել, երբ այլևս ես չեմ լինի:Խնդրեցի քեզ տալ այն ժամանակ՝ երբ կմոռանաս ինձ, կմոռանաս և երջանիկ կլինես:Եվ գիտես ամենադժվարը այն էր, որ նստում էի տանը և մտածել քո մասին:Հավատա ամեն օր մտածում էի և լալիս:Իսկ քեզ լքելու պատճառը սա է.
Բռիշկներն ասացին, որ իմ գլխու չարորակ ուռուցք է՝ ինձ մնացել է մեկ ամիս ՝ ես ճիշտ եմ ասում:Ես ոչ մի տեղ չեմ գնացել, չեմ սիրել ուրիշին ինչպես կարող էի քեզ չսիրել իմ թանկագին:Կներես, որ խաբեցի քեզ, քեզ՝ ինչ-որ ժամանակ իմ կեսին:Ուղղակի իմացիր ամբողջ ժամանակ սիրել եմ և սիրում եմ նույնիսկ կյանքիս վերջին րոպեներին:Միյայն կասեմ՝
ՄՆԱ ԱՍՏԾՈՒ ՀԵՏ...»: