 Մանկություն...Որքան խորը իմաստ կա այս մեկ, բայց բովանդակալից բառի մեջ, որքան երջանիկ և տխուր պահեր: Մանկան անհոգ աշխարհը դա մի հեքիաթային և կախարդական աշխարհ է: Այդ աշխարհում մենք մեզ պատկերացնում էինք փոքրիկ արքայադուստր և հավատում հեքիաթի չար ու բարի հերոսներին: Ամեն անգամ մի նոր խաղալիք կամ հագուստ ունենալիս հրճվում էինք ամբողջ էությամբ: Մանկուրյան օրերին երազանքով էինք պատկերացնում մեզ մեծացած, տեկուզ մի քանի տարով:
Իմ երազների հորիզոնում երազում էի դառնալ ուսուցչուհի, երգչուհի և բժշկուհի:
<<Մանկան անհոգ աշխարհ>> արտահայտությունը, մեզ մտորելու տեղիք է տալիս, թե ինչպես անել, որ մանկան օրը իսկապես անհոգ և երջանիկ լինի: Եթե ինչ-որ հրաշքով այդ ամենը լիներ իմ ձեռքում, ապա ես այնպես կանեի, որ աշխարհը մաքրվեր չարից, փոխարենը լիներ խաղաղ երկինք և մանկան ծիծաղ: Ես կոչ կանեի համայն մարդկությանը, որպեսզի միաորվեն և միահամուռ ուժերով պայքարեն չարի դեմ հանուն մանուկների խաղաղության: Մենք միշտ քաղցր հուշերով ընկնում ենք անցըալի` մանկության գիրկը և միշտ գաղտագողի ժպտալով մանկությունը կածես ետ է կանչում մեզ, բայց ցավոք դա անհնար է: Այժմ էլ չենք ցանկանում, որպեսզի շուտ անցնեն մեր պատանեկության տարիները, որովհետև ամեն տարիք իր քաղցրությունն ու հետաքրքրությունն ունի:
| 
Главная 
