 Չգիտեմ, տեղին և ճի՞շտ կանեմ ասելով, որ կյանքը մի գիրք է, որի առաջին էջը թերթում ես ձանձրույթով, իսկ երբ անցնում ես երկրորդին, նորից ուզում ես թերթել առաջինը:Անկեղծ ասած, չգիտեմ ինչու և ինչպես հայտնվեց վերոհիշյալ միտքն իմ գլխում, բայց երևի հենց այդպես էլ կա... Անշուշտ վաղ մակության տարիներին բոլոր մանուկների երազանքն է մեծանալ ու որքան հնարավոր է շուտ ձեռք բերել մեծ ածականը, իսկ արդեն մեծ ու հասուն տարիքում, ամեն ինչ պատրաստ ես տալու, միայն մի պահ լինես մանուկ:Հետաքրքիր ու նաև զարմանալի է անգամ, ձմեռ պապիկից մանուկները կարող են խնդրել, որ շուտ գա իրենց ծննդյան տարեդարձը, բայց առանց հասկանալու, որ ամեն մի տարին ինչքան բան կարող է խլել իրենից միայն մեկօրյա ուրախություն պարգևելով և այդ ուրախության դիմաց նորից ու նորից մի քայլ էլ հեռացնելով անհոգ մանկությունից: Կուզեի աշխարհի բոլոր-բոլոր մանուկները հասկանային այն, որ կյանքի անիվը պտտվում է շատ արագ և շատ կարճ է մանկության հարթ և կանաչ ճանապարհը և այդ ճանապարհը ուրախությամբ անցնելու փոխարեն չվազել դեպի անհարթություն, այն նեղ ճանապարհը, այն լաբիրինթոսը,որ լի է բազում խնդիրներով:
| 
Главная 
